Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontnaaijen]

ONTNAAIJEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en naaijen: ik ontnaaide, heb ontnaaid. Het genaaide los maken: Al slijt ghij niet dan leuren, ontnaeijen gaet voor scheuren. Huyg.