Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontmorsen]

ONTMORSEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en morsen: ik ontmorste, heb ontmorst.

[p. 560]

Hooft gebruikt dit woord der straattaal in zijnen Ware- nar: om me de pot behendigh t' ontmorssen, afhandig te maken. Waren onder de markt verkoopen noemt men: er mede te morsen.