[Ontlasschen]
ONTLASSCHEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en lasschen: ik ontlaschte, heb ontlascht. Iets, dat aaneen gelascht is, los maken. Hooft bezigt ontlasken.
Zoo ras zij dezen zang met spelen heffen op,
Ontlaskt zich het Palaijs tot boven in den top.
Auteursrechtvrij