Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontkurken]

ONTKURKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en kurken, dat buiten zamenstell. niet gebruikelijk is: ik ontkurkte, heb ontkurkt. Eene kurk van eene flesch trekken.