Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontkreuken]

ONTKREUKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en kreuken: ik ontkreukte, heb ontkreukt. Uit de kreuk maken. Anton. gebruikt het voor ontfronsen: kan d'Iber noch het hooft ontkreuken in dees stand?