Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontkammen]

ONTKAMMEN (ontkemmen), bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en kammen: ik ontkamde, heb ontkamd. Uit de klit kammen. Het lat. repectere bij Statius zet Hoogstr. door ontkammen over.