Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 540]

[Onthuppelen]

ONTHUPPELEN, onz. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en huppelen: ik onthuppelde, ben onthuppeld. Door huppelen ontwijken: die hem ten snelsten was onthuppeld met den bok. J. de Deck.