Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onthullen]

ONTHULLEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en hullen: ik onthulde, heb onthuld. Van hul of kapsel ontblooten: onthult van zijnen hoofdband. Vond. Ontzie u niet de quanten te onthullen. J. de Deck. Van hier: onthulling.