Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onthaleweid]

ONTHALEWEID, veroud. bijv. n. en bijw., onthaleweider, onthaleweidst. Kil. verklaart het door gescheurd, slordig, ongehavend. Zoo ook L. Meyer. P. Scriverius spelt ontharleweid: al is 't werk ongezien en vrij ontharleweydt.