Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onthalen]

ONTHALEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en halen: ik onthaalde, heb onthaald. Door weghalen ontnemen: het goed is hem weer onthaald. Een ont-

[p. 533]

haal aan doen: iemand koeltjes - slecht - goed - heerlijk - deftig - blij - vriendelijk onthalen. Iemand op iets onthalen. Met keur van gezang onthalen. J. de Haes. Als ons Apolonthaelt op heiligh oogbanket. Poot. Van hier: onthaling.