Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontgeesten]

ONTGEESTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en geesten, dat bij de Ouden blazen heette: ik ontgeestte, heb ontgeest. Bij de Ouden komt dit voor in de beteekenis van buiten de zinnen verrukken. Zie ingeesten.