Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontbeenen]

ONTBEENEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en beenen, dat niet in zwang is: ik ontbeende, heb ontbeend. De beentjes uit het vleesch doen. Bij Kil. ook ontbeenderen.