Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O(1804-1806)–P. Weiland– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [Onspoor] ONSPOOR, z.n., o., des onspoors, of van het onspoor; meerv. onsporen. Ongebaand spoor: de paerden zien spoor noch onspoor aen. Vond. Van on en spoor. Vorige Volgende