Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onovereenbrengelijk]

ONOVEREENBRENGELIJK, bijv. n. en bijw., onovereenbrengelijker, onovereenbrengelijkst. Dat niet overeen te brengen is: werken en genade zijn onovereenbrengelijke tegengestelden. Overz. v. Herv. Van on en overeenbrengelijk.