Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onkreukbaar]

ONKREUKBAAR, bijv. n. en bijw., onkreukbaarder,

[p. 489]

onkreukbaarst. Niet te kreuken: eene onkreukbare vriendschap. Bij Hooft ook onkreuklijk, onkreukelijk: zoo onkreukelijk een' dapperheit. Van on en kreukbaar.