Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onheugelijk]

ONHEUGELIJK, bijv. n. en bijw., onheugelijker, onheugelijkst. Dat niet meer heugt: van onheugelijke tijden af. Onheugelijk kan ook voor het tegengestelde van heugelijk, in den zin van blijde, genomen worden. Van on en heugelijk.