Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ongekreukt]

ONGEKREUKT, bijv. n. en bijw., ongekreukter, ongekreuktst. Glad, zonder kreuken. Men gebruikt het

[p. 470]

meest in eenen oneigenlijken zin, voor zuiver: de waarheid ongekreukt bewaren. Met ongekreukt geweten. H. Schim. Mijne ongekreukte trouw. L. Trip. Van on en gekreukt.