Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ongebonden]

ONGEBONDEN, bijv. n. en bijw., ongebondener, ongebondenst. Eigenlijk niet gebonden: met ongebonden

[p. 467]

haar. Fig., die zich aan geene wetten en goede zeden verbindt: dus is elk verheugt, maer niemant ongebonden. N. Versteeg. Een ongebonden leven leiden. Door geene beperking gebonden: ik ben er nog ongebonden aan. Eene ongebonden rede, niet volgens de regelen der dichtkunst zamengesteld. Van hier: ongebondenheid, een los, ongebonden levensgedrag. Van on en gebonden.