Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ondieft]

ONDIEFT, bijw., dat veel, in Noordholl., in de dagelijksche taal voorkomt, in den zin van wel, goed. Men vindt het bij Rodenb.: blijft uw liefd' boven min, zo is

[p. 460]

uw echt ondieft. Ook gebruikt Hooft het een en andermaal: jae vaer, trouwen je keunt ondieft.

Wat lieflijkheidt van lust der menschelijker zinnen
Bekoorlijk voorstaat, 't geldt verschaft het al ondieft.

Oudaan gebruikt het als een bijv. naamw.: wie van ondiefte vreugd begeert de rechte schets. Ik weet niet, waarvan dit woord afgeleid, en welke deszelfs eerste beteekenis zij.