Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderzaat]

ONDERZAAT, z.n., m., des onderzaats, of van den onderzaat; meerv. onderzaten. Onderdaan, die onder iemand gezeten is: ten besten van uwen onderzaat. Hoogvl. Van onder en zaat. Zie nazaat.