Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderwigt]

ONDERWIGT, z.n., o., des onderwigts, of van het onderwigt; zonder meerv. Vermindering in eene vorige zwaarte, zoodat de goederen, door indroogen, de juiste ponden niet kunnen houden. Van onder en wigt. Zie ondermaat.