Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ondertrouwen]

ONDERTROUWEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. onder en trouwen: ik ondertrouwie, heb ondertrouwd. Trouwbelofte doen, in ondertrouw verbinden: de geboôn der ondertrouwden. Vond. Van hier: ondertrouwing.