Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ondertrouw]

ONDERTROUW, z.n., vr., der, of van de ondertrouw; zonder meerv. Onderlinge toestemming tot een huwelijk, trouwbelofte: van den knoop der ondertrouwe.

[p. 453]

Vond. Jonge lieden in ondertrouw opnemen, als ondertrouwden aanteekenen. Van onder en trouw.