Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderpachter]

ONDERPACHTER, z.n., m., des onderpachters, of van den onderpachter; meerv. onderpachters. Bediende van eenen pachter. Van onder en pachter. Het werkw. iemand onderpachten, onderhuren, is, in Gelderl. gebruikelijk.