Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderliggen]

ONDERLIGGEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. onder en liggen: ik lag onder, heb en ben ondergelegen. Eigenlijk, onder iets liggen: al het land

[p. 436]

heeft, dezen winter, ondergelegen, onder water gestaan. De tegenwoordige stand van onderliggen vordert zijn; schoon men dan beter zegt: het ligt onder. Fig., overwonnen worden, bezwijken; met hebben. Van hier het deelwoord onderliggend: de onderliggende partij.