Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderblijven]

ONDERBLIJVEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. onder en blijven. Scheidb.:

[p. 421]

ik bleef onder, ben ondergebleven. Oneig. gebruikt men het voor niet wel groeijen: die boom is ondergebleven. Hiervan onderblijfsel, dat niet wel opgroeit, een dwerg. Onscheidb.: ik onderbleef, ben onderbleven. Ongedaan blijven, anders verblijven: vindt ghij onderbleven rymen. C. Huygens.