Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderbevelhebber]

ONDERBEVELHEBBER, z.n., m., des onderbevelhebbers, of van den onderbevelhebber; meerv. onderbevelhebbers. Die, in waardigheid, op den opperbevelhebber volgt; die deszelfs plaats bekleedt. Van onder en bevelhebber.