Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderbeek]

ONDERBEEK, z.n., vr., der, of van de onderbeek; meerv. onderbeken. Zoo noemt men de lager liggende beek, waarin het water, dat eenen molen drijft, neerstort; het tegendeel van bovenbeek. Van onder en beek.