Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 420]

[Onderband]

ONDERBAND, z.n., m, des onderbands, of van den onderband; meerv. onderbanden. Zoo noemen de wevers eenen band, waarmede zij de stukken garen, opdat die niet in de war raken, onderbinden. Van onder en band.