Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onbezuisd]

ONBEZUISD, onbesuisd, bijv. n. en bijw., onbezuisder, onbezuisdst. Van on en bezuisd, dat buiten zamenstell. niet voorkomt. Onbedachtzaam, roekeloos, wild, los: onbesuist krakeelen. Hoogvl. Ik keerde, als 't onbesuis-

[p. 412]

de paert, doldriftigh om in mijne levensperken. H. Schim.

Het onwaardeerbaar Goëls bloed,

Met onbezuisde verkenspooten

Vertrappen in een moddergoot

Van lusten. M.L.

En onze boosheên onbesuist en dulden niet dat enz. De Deck. Van hier: onbezuisdelijk, onbezuisdheid. Wat de eerste beteekenis dezes woords eigenlijk zij, en hoe die eerste beteekenis aanleiding tot het denkbeeld, het welk wij, thands, daaraan hechten, gegeven hebbe, durf ik nog niet bepalen: ik dacht wel eens aan sussen, stillen.