Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onberouw]

ONBEROUW, z.n., o., des onberouws, of van het onberouw; zonder meerv. Het tegendeel van berouw: een eewig onberouw. Huygens. Van hier: onberouwelijk, waarover geen berouw valt; onberouwig, die geen berouw toont. Van on en berouw.