Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onbedwingelijk]

ONBEDWINGELIJK, bijv. n. en bijw., onbedwingelijker, onbedwingelijkst. Van on en bedwingelijk. Niet kunnende bedwongen worden. Van hier: onbedwingelijkheid. Vond. gebruikt ook onbedwingbaar.