Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omzwindelen]

OMZWINDELEN, onz. en bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. om en zwindelen. Scheidb. en onz.: ik zwindelde om, ben omgezwindeld. Omdraaijen om zijne as: gelijk een rad omzwindelt op zijn pun-

[p. 397]

ten. H. Schim. Door duizeling omloopen: zoo dat hem het hooft omzwindelt. Vond. Onscheidb. en bedr.: ik omzwindelde, heb omzwindeld. Door ronddraaijing van iets, hetzelve aan alle zijden bewinden: dooddoecken, daerin uw lichaem zal omzwindelt worden. J. de Brune. De bron is in wenden, waarvan gezwind.