Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omworgen]

OMWORGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb.

[p. 392]

voorz. om en worgen: ik worgde om, heb omgeworgd. Met eene gedraaide wrong omringen, sluiten: een omgeworghe kuijt, spijt beulingmaecksters darm. C. Huygens.