Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omwolken]

OMWOLKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en wolken, dat buiten zam. niet voorkomt: ik omwolkte, heb omwolkt. Eigenlijk met wolken omsluiten. Dichters gebruiken het oneig.: omwolkt met sterflijk stof.