Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omtuinen]

OMTUINEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en tuinen: ik omtuinde, heb omtuind. Met eenen tuin of eene heining omringen: omtuint met doornen. H. Schim. Oneig.: met smaet en smart omtuint. H. Schim. Van hier omtuining.