Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omtrommen]

OMTROMMEN, (en het voordd. omtrommelen) bedr.

[p. 384]

w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en trommen: ik tromde om, heb omgetromd. Door trommelslag overal iets aankondigen, uitroepen.