OMSPRINGEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en springen: ik sprong om, heb en ben omgesprongen. Omdansen: hij heeft lustig omgesprongen. Nu drok en deftig omgesprongen. Poot. Omheen springen: hij is den hoek omgesprongen. - Hij heeft den hoek omgesprongen zoude bedr. zijn en beteekenen: hij heeft den hoek, in het springen, omgeworpen. In het ge-
[pagina 378]
[p. 378]
meene leven, wordt dit werkw. vaak voor omgaan, in eenen oneigenlijken zin, gebruikt: hij weet met hem om te springen, hij weet, hoe hij hem behandelen moet. Hij springt met hem om, als de kat met de muis, hij handelt ruw met hem; hij verschoont hem niet.
Auteursrechtvrij