Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omsingelen]

OMSINGELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en singelen: ik omsingelde, heb omsingeld.

[p. 373]

Aan alle kanten besingelen: dat Jerusalem van heyrlegers omcingelt wort. Bybelv. Omsingelt van een' rei van zeven herderinnen. N. Versteeg.