[Omranden]
OMRANDEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en randen: ik omrandde, heb omrand. Met eenen rand omringen; voorts randswijze omringen: zag ik 't groot Horebs bosch een blikkig vuer omranden. Vond. Een offerschael met parelen omrant. Anton.
Auteursrechtvrij