Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ompaarlen]

OMPAARLEN, (ompeerlen, omperlen), bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en paarlen: ik ompaarlde, heb ompaarld. Met paarlen omgeven; een dichterlijk woord: ompeerelde vingers. Vond.