Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ommuren]

OMMUREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en muren: dat buiten zamenstell. niet in gebruik is: ik ommuurde, heb ommuurd. Met eenen muur rondom insluiten; in den deftigen stijl.