Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ommorsen]

OMMORSEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en morsen: ik morste om, heb omgemorst. Morsig met iets omgaan heet, in de daaglijksche taal, met iets ommorsen.