Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 361]

[Omkruipen]

OMKRUIPEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en kruipen: ik kroop om, heb en ben omgekropen. In het ronde kruipen, aan alle kanten kruipen. Met hebben: in de kamer omkruipen. Met zijn: de rups is de tafel omgekropen.