Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omkroonen]

OMKROONEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en kroonen: ik omkroonde, heb omkroond. Met eene kroon omgeven: die u drymael 't hoofd met heilig goud omkroont. De Deck.