[Omkeer]
OMKEER, z.n., m., des omkeers, of van den omkeer; meerv. omkeeren. Een omdraai. Oneigenlijk, verwoesting, waardoor het onderste boven gekeerd wordt: opdat hij mêe niet in den ommekeer verga. Hoogvl. In dezen zin, is het meerv. niet in gebruik.
Auteursrechtvrij