Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omdoen]

OMDOEN, bedr. w., onregelm. Van het scheidb. voorz.

[p. 346]

om en doen: ik deed om, heb omgedaan. Los omwinden: doe er een doekje om. Een wijd kleed omhangen: deden sij hem eenen purperen mantel om. Bybelv. Zie aandoen.