Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ombrullen]

OMBRULLEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en brullen: ik brulde om, heb omgebruld. Aan alle kanten loopen brullen: hij hoort het ongedierte ombrullen aen zijn' vliet. Anton.