OKER, (oudtijds ook ooker) z.n., m., des okers, of van den oker; zonder meerv. Eene verwsoort, die uit zuivere metalen, door zuur opgelost, gemaakt wordt, en, naar den aard der metalen, hare kleur heeft. Men vindt gelen oker en rooden oker, anders engelsch bruin genaamd. Vier manieren van verwen - den ghelen oker een van die vieren. Van Mander.
[pagina 335]
[p. 335]
Oker, hoogd. ocher, fr. ocre, ochre, eng. ochre, ital. ocra. Het is uit het lat. ochra, en gr. ωχρα: ωχρος is bleek, bleekgeel.
Auteursrechtvrij