Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nuren]

NUREN, onz. w., gelijkvl. Ik nuurde, heb genuurd. Een woord, op de Veluw in gebruik, dat gezegd wordt van eene koe, wanneer derzelver uijer, op het laatste van hare dragt, zich begint te spannen: de koe begint te

[p. 322]

nuren. Bij Kil. vinden wij neur, eur, uder, dat is uijer. De voorzetting van eene n bij sommige woorden is bekend.